Wat is een Zalmforel?

Ben jij, net als ik ook zo dol op Zalmforel?...

Hij is heerlijk maar sprookjesachtig nep.

Ook de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit  (NVWA)zegt dat zalmforel bestaat niet. Sterker nog, de NVWA zegt dat artikelen met deze naam niet eens verkocht mogen worden, omdat de naam zalmforel niet goed gekeurd is. Hoe komt het dan dat zalmforel overal verkrijgbaar is?

Volwassen zalm eet in het wild kleine visjes, zoals haring, of krill. Krill lijkt op een garnaal en kan ook een beetje een rood-roze kleur hebben. Zalm eet in de natuur zoveel krill, dat zijn vlees de kleur krijgt waar het om bekend staat: zalmroze. Zalm die geen krill eet, is gewoon grijs. Dus het vlees van kweekzalm zou helemaal niet zalmroze moeten zijn, want daar eten ze geen krill. Toch is een kweekzalm net zo roze of misschien zelfs nog rozer dan een wilde zalm. Hoe kan dat nou weer?

In 1972 wist professor Basil Weedon deze kleur uit een krab te halen. Krab is in het Grieks asta. Daarom gaf hij de nieuw gevonden kleurstof de naam astaxanthine. Natuurlijk vond de industrie het te veel moeite om kleurstof uit krabben te halen. Om deze reden werd op zoek gegaan naar een alternatief. Dit alternatief werd gevonden in aardolie. Kleine stukjes aardolie worden bij elkaar gevoegd en tadaaa: astaxanthine!

Een zalm is geen zalm, als hij niet roze is. Toch? Dus kweekzalm krijgt lekker veel synthetisch astaxanthine te eten om mooi roze in de winkel of viskraam te kunnen liggen.

De industrie zou de industrie niet zijn, als ze niet iets zou vinden om mensen nog lekkerder te maken voor een product. Want wat je met kweekzalm kunt, kun je natuurlijk ook met forel. Jawel, zalmforel is gewoon een ordinaire regenboogforel.

De Keuringsdienst van Waarde bracht een bezoek aan een biologische zalmforelkwekerij in Frankrijk. Hij had zijn best gedaan om ook bij niet-biologische kwekerijen binnen te komen, maar was daar niet gewenst. Hoe zou dat toch komen…

In deze biologische zalmforelkwekerij kregen de vissen een mengsel van vismeel, visolie, graan (sinds wanneer eten vissen graan??) en astaxanthine. Heel veel astaxanthine, maar dan wel de natuurlijke vorm. Als dit de gang van zaken is in een biologische kwekerij, wil ik niet eens weten hoe het er aan toe gaat in een niet-biologische kwekerij.

Je hebt dus regenboogforel en je hebt zalm. Hoewel regenboogforel behoort tot de familie van zalmen, is er een aardig verschil in prijs. Regenboogforel kost een Euro of vijf per pond. Zalm kost bijna het dubbele. Wat zou het opleveren, als je deze twee op magische wijze kon laten ‘paren’? Een tussenin-prijs uiteraard. Iedereen wil wel wat meer neertellen voor zo’n bijzondere vis.

Om te testen of er verschil is in smaak tussen zalm en zalmforel, gingen we met beide naar een topkok met 20 jaar ervaring op het gebied van visbereiding. We lieten de kok beide stukjes vis bereiden. Zowel de kok als wij kregen van ieder stukje vis een hapje, geblinddoekt. De kok met zo ontzettend veel ervaring met vis kon de forel niet van de zalm onderscheiden. Hoe moeten wij dat dan ooit kunnen doen?

Aan de buitenkant ziet het er uit als een forel, maar vanbinnen is het net zalm en het smaakt ook nog naar zalm. Maar in feite is het een vuilnisbakkenvis gekleurd met stukjes aardolie. Balen! 

Ik vind het nog best lekker ook. Weer een stapje wijzer. 

Volgende keer gewoon 2 regenboogforellen kopen.